Na het recente artikel en onze open brief komt ook Beno Schraepen in deze blog terug op de moeilijke zoektocht voor ouders naar een assistent voor hun kind en raakt hierbij enkele pijnpunten aan.

Beno schrijft een ode aan die leerkrachten, je weet wel, DIE leerkrachten...

De dalende onderwijskwaliteit baart het onderwijsbeleid zorgen. Met allerlei maatregelen en commissies tracht men de neerwaartse spiraal te keren. Jammer genoeg blijven de recepten krampachtig vasthouden aan een onderwijsbeeld en -norm uit de vorige eeuw. Zij die al een fris en wervend 21ste-eeuws voorstel hebben gehoord dat tegemoetkomt aan kwaliteitsvol onderwijs voor elke leerling, steek uw vinger in de lucht. Wervend voor leerlingen, ouders, leerkrachten én samenleving bedoel ik dan. Het realiseren van meer inclusief onderwijs is amper een thema wanneer het over kwaliteit gaat.

Het is een open deur. Een krachtige samenwerking tussen school, ouders en relevante betrokkenen zoals CLB-medewerkers en ondersteuners, is een belangrijke succesfactor in het realiseren van inclusief onderwijs.

Via diverse Europese projecten rond inclusief onderwijs, heb ik de kans om inclusieve scholen te bezoeken bij de partnerlanden of -steden. Tijdens lezingen en vormingen verwijs ik graag naar die bredere Europese context (bv. Italië, Portugal of Noorwegen). Het is altijd boeiend om uit te zoomen en samen met de aanwezigen naar de eigen situatie te kijken vanuit een ander perspectief. Ongeacht het publiek leidt dit steevast tot volgende bijzondere vaststellingen.

Het inclusieverhaal geraakt niet gestart, het verloopt moeizaam of het dreigt na een aantal ‘goede’ jaren en ondersteuning op de klippen te lopen. Het is dan dat deze stille verzuchting of ongerede twijfel wel eens de kop opsteekt. Na al die moeite, al dat overleg, alle inspanningen die je als ouder deed voor de school …. Je zou voor minder.