Er zijn zo van die leerkrachten, …
voor wie HET veel uitmaakt of niet uitmaakt
omdat ze het belangrijk vinden
dat elke leerling zich welkom voelt
dat hij/zij/die er mag zijn,
dat elke leerling ontwikkelt,
dat er samen gespeeld, geleerd en geleefd wordt
Die het gewoon doen, die gewoon doen,
vol vertrouwen of onwennig, licht onzeker
of met gezonde schrik over wat dat gaat geven en over wat ze hen te geven hebben
Maar die zich doorheen het jaar verbazen en verwonderen,
over wat allemaal kan, wat die leerling kan, wat de medeleerlingen er mee kunnen,
waar ze zichzelf niet toe in staat achten maar wat toch meer vanzelf gaat dan gedacht.
Er zijn zo van die juffen, meesters, meneren en mevrouwen …
voor wie HET vanzelfsprekend is,
en als HET dat niet is, daar geen punt van maken,
net dat als uitnodigend zien, als stimulerend
die zich geen vragen stellen of juist veel vragen stellen
die nieuwsgierig zijn, geïnteresseerd van nature, in het kind, in hoe te leren
op avontuur naar daar waar ze nog niet geweest zijn
op weg, stap voor stap, met twijfel bij elke afslag, op elk kruispunt,
op zoek naar wat werkt voor haar/hem/die,
op zoek naar wat hen doet werken en leren
die samen leren om individueel te leren
die iedereen in de klas en bij de les houden
die beseffen dat zij zelf leren dankzij DIE leerling, dankzij HUN leerlingen,
die beseffen dat die leerling, de leerlingen leren omdat zij leren.
Er zijn zo van die leerkrachten, …
Die altijd twijfelen, niet aan het waarom maar over HOE
over hoe ze HET doen, over hoe goed ze het doen,
over hoe ze het willen doen, over of ze het wel goed doen
die zoeken, wroeten, tegen muren aanlopen,
soms de muren oplopen
omdat ze bezorgd zijn over wat (nog) niet lukt
die de dialoog zoeken, in gesprek blijven, uitwisselen,
die vooruitgaan, stil- en openstaan
die zorgen dat ouders niet schrikken wanneer ze hen contacteren
omdat ze hen onderweg genoeg informeren over dingen die verrassen,
over zaken die goed lopen, die vanzelf gaan, die geleerd en getoond worden
die het vooral samen willen doen,
samen met binnen en samen met buiten de school.
Er zijn zo van die juffen, meesters, meneren en mevrouwen, …
Voor wie het een be-roep-ing is
of gewoon het mooiste beroep is
die het uit de liefde voor het kind doen of uit zorg voor de wereld,
of die gewoon professioneel zijn, echte vak(ken)- en ambachtslui,
goed in wat ze doen, met passie voor de materie,
die kneden en vormen, die (er) betekenis (aan) geven, ,
die van betekenis zijn, die het verschil maken,
die herinnerd worden
Ze zijn er in elke school, ze zijn er altijd geweest,
ze zijn met meer dan wij en zij denken
Shout out naar alle juffen, meesters, meneren en mevrouwen, leerkrachten en iedereen betrokkenen op een school … die vandaag onderwijs inclusief maken.
– Beno Schraepen
In opdracht van Ouders voor Inclusie
Auteur van ‘Excluses. Wat uitsluiting doet met mensen’
