Inclusie is als grondrecht opgenomen in Art 22 ter. Belgische grondwet

Iedere persoon met een handicap heeft recht op volledige inclusie in de samenleving, met inbegrip van het recht op redelijke aanpassingen".

Ga even zitten voor een verhaal van een ouder die kiest voor inclusie. Want deze verhalen zijn niet alleen krachtig en prachtig, ze brengen ook iets in beweging. Onze luisterbank reist door het hele land, misschien staat hij binnenkort ook in jouw organisatie?

Ouders vinden in hun traject steun bij andere ouders. Ze leren bij van elkaar. Het traject loopt niet steeds perfect, maar ook uit de drempels valt heel erg veel te leren. Hoe gaan andere ouders om met uitdagingen die ze onderweg tegenkomen? Wat kunnen we hieruit leren voor ons eigen traject? Tegelijk maken ouders in het hier en nu het pad vrij voor andere ouders. Ouders worden geïnspireerd, maar inspireren op hun beurt ook iedereen die nog volgt in hun voetsporen.

Om inclusie waar te maken is het nodig om sterktegericht te kijken en werken. Het gaat over het geloof in elk kind ongeacht de specifieke noden. De kijk op een beperking en labels is vaak negatief. Ouders zijn zich hiervan bewust en gaan doelgericht een gevarieerd beeld weergeven van hun kind. Zo proberen ze ruimte te maken om blijvend te kunnen denken in mogelijkheden en stappen vooruit te kunnen zetten. Een open blik helpt om inclusie in de praktijk te kunnen waarmaken. De grootste leermeesters hierin zijn vaak de leeftijdsgenoten.

Vertrouwen is geloven dat alles goedkomt. Er is een goede portie vertrouwen nodig om er steeds voluit voor te kunnen gaan. Vertrouwen is ook een wederkerig gegeven. Het is een kwestie van geven en nemen. Als er voldoende vertrouwen is, dan is er ruimte om te experimenteren. Het geeft ruimte om te mogen vallen en opnieuw op te kunnen staan. Vertrouwen creëert ook rust, het neemt zorgen weg. Tot slot is vertrouwen ook iets waar je steeds aan blijft bouwen, het is nooit af. Ouders hebben anderen nodig die samen met hen vertrouwen hebben in mogelijkheden.

Ouders kennen hun kind het beste. Ze kijken naar wat er wél mogelijk is en denken na over welke volgende stap hun kind kan zetten. Dit doen ze heel doordacht, vanuit het standpunt van hun kind. Ze houden rekening met mogelijke drempels en bereiden zich van tevoren goed voor op wat komen gaat. Ze volgen hierbij het tempo van hun kind.

Langs elke levensweg zijn er veel successen te vinden. Of ze nu groots of net heel erg klein zijn. Ze zorgen ervoor dat iedereen zijn batterijen weer kan opladen, dat de veerKRACHT weer wat kan groeien. Het zijn allemaal redenen die ouders eraan herinneren waarom ze voor inclusie kiezen.

Ouders kunnen niet terugvallen op wat er standaard geweten is in de opvoeding. Het gaat over ouderschap ‘zonder model’ waarbij ouders vetrekken van hun kind met talenten en sterktes. Ze gaan samen op weg en zoeken naar oplossingen, mogelijkheden en kansen. Ouders kennen hun kind het beste. Ze zijn de constante in het leven van hun kind, daar waar professionals komen en gaan. Ouders zijn er al van bij de start. In de overdracht van kennis, zijn ouders dan ook centrale en onmisbare partners. Er valt zoveel te leren van hen.

Inclusie waarmaken doe je niet alleen. Een ouder heeft ondersteuning nodig uit de directe omgeving van hun kind. Inclusie betekent ook dat het kind opgroeit in de omgeving waar hij/zij thuis is en een krachtig netwerk zich daar kan vormen. Een ouder staat hierin centraal, is de lijm en maakt de verbinding tussen verschillende betrokkenen of contexten. Tegelijk is het ook belangrijk dat een ouder zich goed omringd kan voelen, dat er mensen zijn die hen correct informeren en onvoorwaardelijk steunen in hun keuze voor inclusie. Een netwerk dat het recht op zorgeloosheid van een ouder mee mogelijk maakt zodat zij gewoon ook ouder kunnen zijn. Een netwerk is een dynamisch gegeven, er wordt steeds verder aan gebouwd. Het groeit in de relaties met anderen en het zorgt voor het samen dragen van het traject.

Voor sommige ouders heeft de term ‘inclusie’ niet veel woorden nodig. Het is wat het beste aanvoelt voor hen en hun kind. Inclusie is een keuze, maar niet zomaar een keuze, het is een pedagogische keuze. Ouders kiezen voor inclusie omdat het voor hen niet anders kan. Het is een visie waarin ze hun kinderen willen opvoeden. Het is hoe ouders zelf in het leven staan en wat ze hun kinderen willen meegeven. Het gaat over de waarden en normen die belangrijk zijn voor ouders. Daarom is het belangrijk dit niet in vraag te stellen, maar net de ouder daarin te ondersteunen, het partnerschap aan te gaan en er samen voor te zorgen dat inclusie gerealiseerd kan worden.