Kaat Schepens en Sarah Smits gingen in gesprek met Lucas over redelijke aanpassingen.
Het idee van tijd als vijand kwam vaak terug in ons gesprek, de klokken lijken Lucas te pesten, kietelen en porren, of scheldwoorden rond te strooien. Ze reiken boeken en deadlines aan, wijzen naar de kalender,… om klemtoon te leggen op de drukte naast de stress die Lucas al ervaart. De bureaulamp die licht werpt op de bureau symboliseert positieve zaken.
“Tijd is mijn grootste vijand”, zegt Lucas als we het hebben over redelijke aanpassingen. Hiermee bedoelt hij dat de tijd, en hoe we de tijd hanteren, nog meer problemen veroorzaakt.
Lucas heeft een fysieke en visuele beperking. Hij kan heel veel zaken zelfstandig doen, net als jij en ik, maar dit kost wel tijd. Jammer genoeg laat de druk en de prestatiegerichtheid van de samenleving dit niet altijd toe, time is money en alles heeft een deadline.
Dit merkte hij heel sterk tijdens zijn studies aan de universiteit. Lucas leefde van deadline naar deadline en er was nauwelijks vrije tijd over. Toen Lucas besloot om school uit zijn agenda te schrappen, kwam er veel tijd vrij om te werken aan zelfstandigheid. Dat geeft hem voldoening en maakt hem trots, dingen die hij niet kon ervaren toen zijn agenda bezeten was door zijn studies.
