Eerder dit jaar ging Emma al mee op weekend. Door haar fysieke beperking heeft Emma dan ondersteuning nodig bij het aankleden, uitkleden en wassen. Op weekend gebeurde het wel eens dat de leiding dit vergat. De mama van Emma stelde daarom voor elke dag iemand als verantwoordelijke aan te duiden om hieraan te helpen denken. 

Ook naar de aanloop van het grote kamp toe, stelt de mama van Emma voor om even samen te zitten. Tot dan toe steldede leiding weinig vragen met betrekking tot de betrokkenheid van Emma in de Speelclubgroep. Enkele dagen voor het kamp twijfelt de leiding toch en stelt de leiding voor Emma een halve week mee op kamp te laten gaan. De leiding heeft vooral vragen over Emma’s participatie tijdens spel, in het bos en bij fysieke spelen; de leiding uit ook bezorgdheid over de haalbaarheid van het bieden van ondersteuning bij aan-en uitkleden en wassen.  

De ouders van Emma gaan in gesprek en trekken het begrip participatie open naar de verschillende rollen die Emma kan opnemen (vb. ze deelt erg graag opdrachten uit aan andere kinderen) en naar veel meer dan bos en spel (vb. ze helpt heel graag bij de kookploeg). Ze stellen voor thuisverpleging te zoeken in de kampregio om de leiding te ondersteunen bij Emma haar verzorging. De leiding geeft aan dit te willen proberen maar houden ook voet bij stuk: als het moeilijk wordt, gaat Emma naar huis. Voor Emma komt dit gesprek hard aan, ze wil heel hard haar best doen om 10 dagen op kamp te kunnen blijven.  

Een dag voor vertrek wordt de vrachtwagen die richting kamp vertrekt, geladen. De mama van Emma komt daar de leiding van vorig jaar tegen, Mira. Mira hoorde van de spanningen rond Emma haar wens om 10 dagen op speelclubkamp te gaan. Ze is niet akkoord met de voorwaardelijkheid van de huidige afspraak: “Oorspronkelijk werd met de hele leidingsploeg beslist dat Emma welkom is op onze Chiro. Ze is nu een van ons en ze gaat mee.” Mira maakt van de ondersteuning van Emma een verantwoordelijkheid van de hele ploeg en ondersteunt op haar beurt haar medeleiding om ervoor te gaan. Mira is de juiste persoon op de juiste plaats. 

Enkele dagen na vertrek krijgen de ouders van Emma een telefoontje: alles gaat goed en beter dan verwacht, de samenwerking met de thuisverpleging loopt vlot. Emma bleef 10 dagen op kamp en kwam moe maar voldaan thuis. 

In september ging Emma over naar een oudere Chirogroep en kreeg een nieuwe leiding. De nieuwe leiding wil Emma haar specifieke noden beter begrijpen en stelt voor een inlevingsactiviteit te doen. Waarom geen zittend spel? Emma haar mama had meteen het idee een extra rolstoel mee te brengen, de orthopedisch verstrekker leverde er op zijn beurt vijf. Tijdens de inlevingsactiviteit ervaren Emma, haar medeleden en de leiding samen zowel de uitdagingen alsook de creativiteit die nieuwe spelvormen met zich meebrengen. Ze zoeken samen in hoe ze Emma daarbinnen kunnen ondersteunen. De chirogroep, inclusief Emma, zoekt en groeit samen in hoe het wel kan.